Maandoverzicht oktober 2016 (Dagmar)

Ik heb nog nooit zo veel spellen gedaan in één maand als afgelopen maand, namelijk 64. Ik heb deze maand al verslag gedaan van de week dat Niek weg was en ik dus mijn kans schoon zag om met Jan en Alleman spellen te doen en van mijn bezoek aan Spiel (dag 1, dag 2, dag 3). Naast alle nieuwe spellen die ik deze dagen al speelde, heb ik nog drie nieuwe spellen gespeeld (allen Spiel aankopen), namelijk Fabelsaft (of te wel: Fabled Fruit in het Engels), Cottage Garden en String Railway.

Van deze spellen vind ik vooralsnog Fabelsaft de leukste (het is dan ook mijn meest gespeelde spel deze maand). Het Fabel-systeem is het antwoord van Friedemann Friese op de Legacy spellen die op dit moment hot zijn, maar dan zonder dat je het spel vernietigd tijdens het spelen. Je begint het spel met zes stapels van vier (dezelfde) kaarten. In je beurt ga je met je speelfiguur naar een van deze stapels toe en je voert daar of de actie van die kaart uit (bijvoorbeeld trek 2 fruit-kaarten of leg twee ananas-kaarten af en trek 5 nieuwe kaarten) óf je levert de gevraagde combinatie aan fruit-kaarten in en dan mag je de kaart pakken (je hebt dan een fabelachtig lekker vruchtensapje gemaakt). De twist in het spel is dat op het moment dat je een kaart koopt, je vervolgens van de trekstapel een nieuwe kaart neerlegt zodat er altijd 24 kaarten zijn. De kaarten liggen op volgorde en je krijgt dus dan telkens 4 keer een bepaalde nieuwe kaart en daarna komt weer een andere kaart. Het doel van het spel is om als eerste vijf verrukkelijke sapjes gemaakt te hebben. De tweede twist in het spel is dat je de volgende keer door moet spelen met de kaarten die op tafel lagen (je bewaard de gekochte kaarten dus apart en die komen niet terug in het spel). Iedere keer dat je door speelt liggen er dus andere combinaties van actiekaarten. In het spel zitten 59 verschillende kaarten dus je bent wel even bezig om die stapel door te spelen.

Droste effect met kangaroe's

Fabelsaft is een echt licht en luchtig familiespel. Een potje is in een half uurtje gespeeld en vaak zal  het niet bij één potje blijven. In de vormgeving zitten veel kleine grapjes verstopt waardoor je ook echt uitkijkt naar de volgende kaarten uit de stapel. Ik vind wel wat te ver gaan om dit spel met een Legacy spel te vergelijken. Van een Legacy spel verwacht ik dat er ook een sterke verhaallijn in zit en dat het spel echt radicaal verandert. Daar is hier geen sprake van, er is geen verhaal en de veranderingen gaan heel geleidelijk. Het is eerder de variatie die je ook in Dominion tegen komt (het spel blijft hetzelfde maar telkens andere actiekaarten). Maar daar is helemaal niets mis mee! Fabelsaft is een heel aangenaam tussendoortje.

De tweede Spiel aankoop die al op mijn tafel is beland, is Cottage Garden. Van dit spel had ik hoge verwachtingen omdat het een spin-off zou zijn van Patchwork en dat is toch een van mijn favoriete spellen. Het nadeel van hoge verwachtingen is dat er veel ruimte is voor een spel om daar niet aan te voldoen. En dat was bij Cottage Garden het geval. Alleen de vorm van de speelstukken lijkt op Patchwork, maar verder is het echt een heel ander type spel. En daar moest ik even aan wennen waardoor ik het nu lastig vind om te zeggen of ik het spel leuk vind of niet. In Cottage Garden ben je bezig om twee tuintjes in te richten. Op de tegels staan al lege planten potten en schermen (ik weet niet hoe ik het Engelse woord Planting Bels moet vertalen, het zijn een soort hoesjes die je over een plant kan zetten om hen te beschermen). Tijdens het spel trek je tetris-achtige stukken met bloemen er op die je in je tuintje legt. Je probeert daarbij de potten en schermen vrij te houden want die leveren aan het eind punten op. Ook kan je losse potten trekken en die neerzetten om lege plekken op te vullen. Zodra je tuin helemaal vol is wordt hij gewaardeerd en krijg je punten voor je potten en schermen. Je probeert dus de stukken zo te kiezen dat je én snel je tuintje volbouwt én de potten en schermen open laat voor de punten. Je mag iedere keer kiezen uit een rij met maximaal 4 stukken (pas als er nog maar 1 of geen stuk ligt wordt de rij aangevuld). Je kan dus een beetje vooruit plannen en daarbij ook proberen in te calculeren welke stukken je tegenstander graag wil hebben. Het spel ziet er in ieder geval geweldig uit (met als hoogtepunt een hele stapel met fiches met daarop heerlijk slapende katten). Ik wil het spel graag nog eens doen en ben heel benieuwd hoe het me bevalt nu ik weet dat het geen Patchwork 2.0 is.

Mijn laatste nieuwe spel was dan wel een Spiel aankoop, maar is geen nieuw spel. String Railways stamt namelijk al uit 2009. Het is een Japans spel waarin je met veters spoorwegen gaat aanleggen. Ik vind dit heel fascinerend klinken en wilde het graag eens proberen. Toen ik het spelletje voor 5 euro te koop zag liggen, heb ik dan ook geen moment getwijfeld en het spel mee genomen (daar kan je je geen buil aan vallen). In de doos zitten inderdaad heel veel schoenveters. Aan het begin van het spel maak je met een zwarte schoenveter een groot vierkant, dit is het speelbord. Vervolgens leg je hier nog een grijze schoenveter in om aan te geven waar de bergen zijn en een blauwe schoenveter om aan te geven waar de rivier is. Ten slotte leg je in de hoeken van het bord de startstations van de spelers. Het is een heel kort spelletje (5 beurten per persoon als je met 3 of meer spelers bent en 10 beurten met zijn tweeën omdat je dan met twee kleuren speelt). In je beurt trek je een kaartje met een station en dat leg je ergens op het speelveld. Vervolgens pak je een veter in je kleur (je hebt 1 lange en 4 korte) en verbind je twee stations met elkaar. Aan het begin van het spel moet je vanuit je startstation werken en daarna kan je ook verder bouwen vanuit stations waar je al geweest bent. De stations worden op verschillende manieren gewaardeerd en ook kan het punten kosten of opleveren als je in de bergen of over de rivier heen bouwt. Het is dus een spel waar je iedere beurt er maar het beste van probeert te maken gegeven hoe het bord ligt en welke tegel je trekt. Je kan wel een beetje plannen (met een paar tussenstappen naar een station van de andere speler proberen te gaan). Ik vind het erg leuk dat er nu af en toe spellen uit het verre Oosten onze kant op komen. Die spellen zijn niet persé leuk, maar zijn vaak wel fascinerend anders en dus verfrissend. Zo ook String Railways. Ik vind het echt leuk bedacht dat je met veters een landkaart creëert met daarop een spoornetwerk. Het spel zelf is me alleen net te licht en luchtig en ik vraag me af hoe veel invloed je nou echt hebt op je eindresultaat. Ik vraag me namelijk af of dit niet voornamelijk afhangt van wie de beste kaarten trekt (de stations die de meeste punten opleveren) en is het voor de rest logisch wat je in je beurt doet, namelijk naar het station bouwen dat de meeste punten oplevert.

Sinds Spiel zijn er ten slotte nog twee golden oldies op tafel gekomen, namelijk twee varianten van Ticket to Ride die ik al een tijdje (of zelfs een hele tijd) niet meer gespeeld had. Allereerst hebben Niek en ik weer eens Tickt to Ride Nordic Countries gedaan. Dit is wat mij betreft de mooiste uitvoering van Ticket to Ride. Inhoudelijk wijkt het niet heel veel af van de basis (andere manier van jokers gebruiken en de tunnels). Het spel is speciaal voor 2 of 3 spelers gemaakt en met zijn tweeën zit je elkaar dus al regelmatig lekker dwars. En ten tweede hebben we weer eens Ticket to Ride Märklin gedaan. Dit spel stond in 2008 voor het laatst op de tafel en dat is toch eigenlijk wel een schande. In deze versie zijn wat betreft de vormgeving vooral de treinkaarten bijzonder omdat op elke kaart een andere trein (uit het Märklin-assortiment) staat.  Inhoudelijk wijkt het spel af door de toevoeging van reizigers. Iedere speler heeft drie reizigers die je neerzet in een zojuist aangesloten stad en die op een door jou gekozen moment mogen gaan reizen over jouw spoor. Op de steden liggen puntenfiches en je mag de fiches pakken van de steden waar je langs komt. Dit zorgt voor een interessante spanning om de balans te vinden om een zo lang mogelijke route te creëren voor jouw reiziger maar eerder te gaan reizen dan de anderen omdat de bovenste fiches de meeste punten opleveren. Ik ben een groot liefhebber van de Ticket to Ride spellen en ik heb me voorgenomen ook mijn andere Ticket to Ride spellen binnenkort weer eens te gaan doen.